گالری تک اثر حوزه هنری استان اصفهان واقع در عمارت تاریخی سعدی، با نام «نقطه» با مجسمه «شیر طاقچه» استاد احمدرضا میرمقتدایی افتتاح شد. به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری، در این مراسم که با حضور عبدالحمید قره‌داغی معاون اداری و مالی حوزه هنری کشور و جمعی از هنرمندان در عصر روز سه‌شنبه 5 اسفندماه برگزار شد، احمدرضا میرمقتدایی در رونمایی از تندیس «شیر طاقچه» گفت: دغدغه من فضای معاصر است و اندیشه‌ها و ارزش‌هایی که در زیر لوای بسیاری از ناملایمات روزگار محو شده است و آنقدر دیده نمی‌شود که محو می‌شود. من دنبال ارزش‌های ریشه‌ای خود مانند صفویه و قاجار بوده‌ام، چیزهایی که زندگی ما را ساخته است، اما فکر کردم چرا نباید فضای معاصرم را برای آیندگان به ثبت و ضبط بگذارم. همچنین مجتبی شاه‌مرادی رئیس حوزه هنری اصفهان ضمن اظهار خرسندی از افتتاح این گالری گفت: در رأس حوزه هنری تمامی هنرمندان هستند و هنرمندانی که در حوزه هنری تلاش می‌کنند. خوشحالم که افتتاح این گالری با رونمایی از اثر خوب استاد احمدرضا میرمقتدایی انجام شد و از اعتماد ایشان هم تشکر می‌کنم. وی افزود: اسم این گالری به نام «نقطه» نام‌گذاری شده است و امیدوارم اینجا از امروز محل شور و نشاط و تردد و خانه همیشگی هنرمندان اصفهان باشد و در چنین عمارت‌های تاریخی، رونمایی‌ها و افتتاحیه‌ها باید همین گونه در فضای باز صورت گیرد. رئیس حوزه هنری اصفهان خاطرنشان کرد: گالری‌های حوزه هنری متعلق به هنرمندان شهر است و امیدوارم این گالری در کنار میدان تاریخی امام (ره) محل بازدید از آثار هنری هنرمندان اصفهان باشد و توریست‌ها و گردشگرانی که بعد از کرونا به اصفهان خواهند آمد از دیدن این عمارت تاریخی و آثار گالری‌ها لذت ببرند. خوشحالم که توانستم در خلق این آثار سهیم باشم مصطفی نیک اقبال فلزکار تندیس «شیر طاقچه» نیز از همکاری‌اش با استاد احمدرضا میرمقتدایی اظهار خرسندی کرد و گفت: آغاز همکاری ما از سال 93 بود که چندین اثر با یکدیگر داشته‌ایم، سعی کرده‌ام در زمینه تکنیکی که داشته‌ام به نحو احسن در مجسمه‌ها و در فضای شهری بهترین کارها را ارائه دهم. کارهای بزرگی با ایشان انجام داده‌ام و من در کنار تجربه چهل ساله ایشان توانستم در خلق این آثار سهیم باشم، مثل شیر خیابان چهارباغ و یا طاووسی که در خیابان منتظرالقائم است و چند اثر هم در خارج از کشور کار کرده‌ایم و اکنون این «شیر طاقچه» را ساخته‌ایم که اتمام آن شش ماه به طول انجامید. وی با اشاره به بخش فنی کار تأکید کرد: کل کار ریخته‌گری نیست بلکه ترکیب است، کار من با فلز است، این کار ترکیبی از برش‌کاری و تراش‌کاری و ریخته‌گری و ... است و من تمام این مراحل که مربوط به تندیس و مجسمه است را کار می‌کنم. سی و چهار سال سن دارم و نزدیک به شانزده سال است که این کار را انجام می‌دهم. نیک اقبال با اشاره به وزن تقریبی هفتصد کیلویی تندیس «شیر طاقچه» افزود: روی این کار ورق‌های سه میلمتری است که با لیزر برش خورده و ورق‌های زیر آن هشت میلمتری است، کارهای ریخته‌گری آن شامل پا، یال و دست و دم است که قبل از ریخته‌گری با نجار صحبت شده و منبت‌کاری شده‌اند و سپس ریخته‌گری و بعد تراش‌کاری و پرداخت شده است. بعد از طی این مراحل جوش‌های سه او دو، آرگون و چدن روی آن زده شده و سپس در مرحله نهایی روی یکدیگر سوار شده‌اند و به گونه‌ای که می‌بینید ارائه شده است. «شیر طاقچه» تندیسی فلزی و زیبا از شیری نشسته است که توسط هنرمند گرافیست احمدرضا میرمقتدایی ارائه شده است، این تندیس را حوزه هنری استان اصفهان برای نخستین بار در تک گالری سعدی به نمایش گذاشته است. «شیر طاقچه» که از فلز ساخته شده است، نمادی از هنر معاصر است که با الهام از طاقچه‌ها و گچ‌بری‌های آن در فرهنگ معماری گذشته تولید شده است. تندیس «شیر طاقچه» در ساعت 16 روز سه‌شنبه 5 اسفندماه در گالری سعدی حوزه هنری اصفهان واقع در خیابان استانداری رونمایی شد و نمایشگاه این تک اثر تا روز پنج‌شنبه 14 اسفندماه همه روزه از ساعت 10 تا 19جهت بازدید عموم دایر است. شیری شمعدان به دست نشسته بر طاقچه هنر معاصر استاد احمدرضا میرمقتدایی یکی از طراحان گرافیک محیطی موفق و مدیر گروه گرافیک دانشگاه سپهر است. هنرمندی که امروز تک اثر فلزی «شیر طاقچه» را در تک گالری سعدی حوزه هنری اصفهان به نمایش گذاشته است. به همین بهانه گفت‌وگوی با او را در ادامه می‌خوانید: پیشینه ساخت این اثر چیست؟ پیشینه این کار باز می‌گردد به سال‌ها جست‌وجوهایی که در هنر معاصر داشتم و انگیزه اصلی آن این بود که ببینم در هنر معاصر چه ارزشی‌هایی می‌توانیم داشته باشیم جدای از فضای هنر صفویه و قاجار و ریشه‌های بنیادی ما که شهر ما را پوشش داده‌اند و معتبر کرده‌اند. در همین راستا به یک سری جریان‌های عامیانه در هنر و اتفاقاتی که دیده نمی‌شوند اما برای هنر معاصر یک ارزش بودند برخورد کردم، در سال‌های آینده اینها (آثاری مانند طاقچه‌ها) به جریان‌های ارزشی بدل می‌شوند، اما متأسفانه امروزه نادیده گرفته می‌شوند و تخریب می‌شوند. یکی از رویکردهایی که سال‌ها آن را دنبال می‌کنم، رویکرد تزئینات در خانه‌ها در قرن معاصر است. تزئیناتی که آفرینش هنری دارند و انسان‌هایی که آنها را ساخته‌اند خود را هنرمند نمی‌دانند. طاقچه‌ها و رف بخاری آخرین تزئیناتی بود که در خانه‌هایمان داشتیم. این تزئینات در معماری به صورت سه بعدی هستند و من نیز سعی کردم آنها را از حیطه دو بعدی در بیاورم و به شکل سه بعدی (مجسمه) ارائه دهم، در واقع می‌خواستم آن را تثبیت کنم تا برای سال‌های متمادی بماند و بتوانیم گوشه‌ای از این جریان‌ها را حفظ کنیم، برای اینکه به صورت مستقیم از اینها استفاده نکنیم در قالب‌های مختلف سعی کردم اینها را بسازم. این کار یکی از نمونه‌های اولیه‌ای است که در این قالب ارائه داده‌ام. در مورد این تندیس کمی توضیح دهید؟ من سعی کردم با این اثر دیگران را بر روی هنر معاصر حساس کنم و این خیلی مهم است که ما بدانیم اکنون چه داریم. این اثر پیکر یک شیر نشسته است با اقتباس از طاقچه‌های خودمان که به دلیل تقسیم‌بندی‌ها و ارزش‌های تزئینی و فرم‌ها و چیدمانی که دارد بسیار برایم جذاب بود. من سعی کردم از همان هویت کمک بگیرم و شیر نشسته‌ای را کار کنم که خورشیدی‌ها و فضاهای طاقچه‌ها را به عنوان تزئینات بر روی آن به کار ببرم. این شیر به جای شمشیر، شمعدانی به دست دارد که منزلت نور و روشنایی را نشان می‌دهد، ساخت این اثر شش ماه به طول انجامید و کار اجرایی آن به کمک یک تیم حرفه‌ای انجام شد و در تولید این اثر حداقل بیست شغل حرفه‌ای سهیم بودند، از جمله ریخته‌گر، منبت‌کار، آهنگر، برش‌کار و... چه شد که اسم اثر را «شیر طاقچه» گذاشتید؟ برای اثر هنوز اسمی نگذاشته‌ام، تنها این دو را در کنار یکدیگر آورده‌ام، شیر را در معماری‌مان و در فرهنگمان به عنوان یک منزلت نمادین داریم و طاقچه‌ها به عنوان یک شخصیت معاصر اجتماعی در فرهنگ خانوادگی ما مطرح هستند و این دو را برای همین کنار هم قرار داده‌ایم. نکته مهم این است که قصد دارم کاری کنم مردم عادی هم از هنر من لذت ببرند، نه تنها هنرمندان و کسانی که نگاه خاص دارند، هنر باید شکاف میان خود و مردم را برطرف کند، عوام هم با این اثر ارتباط برقرار می‌کنند و به یاد نوستالژی‌های خود می‌افتند و جریان‌های ماندگاری که در زندگی خود داشته‌اند را به یاد می‌آورند، برای ایجاد یک فضای خوب و ماندگار که بستگی به مخاطبان و جریان‌های مختلف دارد امیدوارم با حمایت دوستان و آموزش به نتیجه درست برسیم و تاریخ معاصر خود را ثبت کنیم و این کار را با این رویکرد به نتیجه رسانده‌ام و می‌خواهم دیگران را در این کار سهیم کنیم. نظرتان در خصوص ارائه یک اثر در یک گالری به صورت انفرادی چیست؟ برخی از شاخه‌های هنری قابلیت مجموعه‌ای را ندارند، کسی که یک حجم را می‌سازد سال‌ها بر روی آن کار می‌کند تا به نتیجه برسد. به نظر من چقدر باید یک هنرمند صبر کند تا رویکردهای الان خود را برای آیندگان نشان دهد، امکان دارد یک اثر دِمُده شود و زمان را از دست بدهد، خیلی از سبک‌ها و استایل‌ها حاصل کنش‌های اجتماعی زمان خودشان هستند و تک اثر بودن در یک گالری برای این حجم خیلی ارزشمند است به خاطر اینکه بسیاری از هنرمندان ما آثارشان در فضای شخصی خود مسکوت مانده است و این حرکت را که برای اولین بار است به فال نیک می‌گیرم و امیدوارم که جریان‌ساز شود، بسیاری از آثار هنری ما زیر خاک مانده است و گرد و غبار گرفته و این وظیفه ارگان‌های حرفه‌ای هنری مانند حوزه هنری است که این آثار را که مثل مروارید هستند بیرون بیاورند و به جامعه عرضه کنند. اجرای این تندیس با این وزن چگونه انجام گرفت؟ در بحث اجرا یکی از مهم‌ترین پارامترها این است که آدم‌های توانمند که فهم و دانش حرفه‌ای از هنر داشته باشند و درک و دریافت بصری درست را دارا باشند و با تکنیک‌های مختلف اجرایی آشنا باشند کار را به انجام برسانند. در ساخت این اثر یک تیم حرفه‌ای بیست نفره کار را به سرانجام رساندند، این کارها (مانند تندیس شیر طاقچه) ترکیبی است و نیاز به انواع مهارت‌های فنی دارد، آقای مصطفی نیک اقبال در این امر بسیار حرفه‌ای هستند. ما در کارهایی مانند شیر خیابان چهارباغ، آثار مجموعه علی قلی‌آقا و یک سری از کارهای دیگر با ایشان همکاری داشتیم، آقای نیک اقبال مثل یک هنرمند ریاضت کشیده است ولی به پولش نرسیده است چون اولویت برایش اقتصاد نیست، ما از این انسان‌ها در عرصه فرهنگ و هنر کم داریم که ترکیب آثار هنری را با جریان‌های حرفه‌ای و تکنیکی دنبال کنند تا به جریان برسد و به تولید اثر منجر شود. انتهای پیام/